Smoorverliefd in het KCC. ‘Collega’s hadden het al lang door’

Je grote liefde ontmoeten op een onverwachte plek is een bekend thema van ontelbare Hollywood romcoms. Maar dat het echte leven ook overeenkomsten kan vertonen met een verfilmd liefdesverhaal, daar weten Martijn (32) en Iris van der Wouw (23) inmiddels alles van. Van bevriende collega’s tot liefde voor het leven. “Ik heb het huwelijksaanzoek een paar keer met mijn schoonmoeder geoefend.”

Was het liefde op het eerste gezicht?

Iris, lachend: “Nee, echt niet! Bijna drie jaar geleden zaten we middenin de coronaperiode en werkten we allemaal vanuit huis. Martijn en ik waren beide manager van ons eigen team van klantcontactmedewerkers die coronavaccinaties inplanden. We waren bevriende collega’s, die het gewoon goed met elkaar konden vinden. Er speelde niets tussen ons, behalve een gezonde onderlinge competitie. Ik motiveerde mijn team om goede resultaten te behalen en als we daarmee het team van Martijn konden overtreffen, was dat alleen maar mooi natuurlijk.”

Martijn: “Het was elkaar een beetje jennen. Je kent dat wel. Nu eens had mijn team de kortste wachttijden, dan weer wist het team van Iris het snelste alle afspraken in te plannen. Uiteindelijk leidde die competitie tot wrap up-tijden van rond de 30 seconden voor onze teams. Ter verduidelijking: de tijd die je na elk telefoongesprek besteedt aan administratie bedraagt normaal gesproken wel een paar minuten. Het grappige is dat de wedstrijdjes eraan bijdroegen dat we klanten snel en efficiënt van dienst konden zijn. En het werkplezier kreeg een boost.”

Dachten jullie collega’s niet: wat is hier aan de hand?

Iris: “We kregen weleens de vraag of we een setje waren, maar dat wezen we altijd meteen van de hand. We hielden het altijd professioneel, maar ik denk dat iedereen onze speciale klik wel opmerkte.”

Martijn: “Kennelijk gaven we zonder dat we er allebei erg in hadden daarmee onbedoeld een heel ander signaal af aan anderen. We belden veel en lang met elkaar, zoals goede vrienden elkaar de oren van het hoofd kunnen kletsen en aan een half woord genoeg kunnen hebben. Achteraf gezien is er toen iets tussen ons gegroeid, denk ik. Maar door het thuiswerken, wist niemand van de collega’s dat. Zelfs toen onze leidinggevende, business unit manager David Gans, ons op de man afvroeg of we een relatie hadden, ontkenden we het allebei stellig. Het was ook echt niet zo.”

Maar die vonk sprong toch mooi over?

Martijn: “Ja, ik weet nog dat we in coronatijd een online borrel hadden met alle collega’s. Iris en ik waren een beetje afgeleid door elkaar. We bleven maar appen tot de borrel voorbij was.”

Iris: “De volgende dag nodigde ik Martijn spontaan uit om samen bij mij thuis te werken en gezellig verder te kletsen. Hij kwam uit Helmond naar mij toe in Apeldoorn. Na het werk praatten we de hele nacht over van alles en dat ging een paar nachten achter elkaar zo door. We leerden elkaar in een paar dagen tijd op weer een heel andere manier kennen. Martijn bleef inderdaad slapen, maar gewoon op de bank, hoor.”

Maak dat de kat wijs…

Iris: “Nee echt. Ik hield bewust afstand, omdat ik na een niet zo’n fijne relatie had besloten mijn carrière op de eerste plaats te zetten. Ik stond niet open voor een nieuwe liefde, dacht ik. Maar ik begon Martijn stiekem wel érg leuk te vinden.”

En jij vond het prima om zo’n eind te rijden?

Martijn: “Ja, ook ik had tot dan toe niet echt geluk in de liefde. Ik was nogal terughoudend om een nieuwe vrouw in mijn leven toe te laten, omdat mijn eerste prioriteit mijn zoontje Thobias (5) is. Ik kreeg steeds serieuzere gevoelens voor Iris. Toen ze promotie maakte, gaf ik haar op het werk spontaan een knuffel om haar te feliciteren. Op dat moment gebeurde het en was er echt geen houden meer aan.”

De beer was los?

Martijn: “Bij Iris thuis zoenden we elkaar voor het eerst. Ik was echt smoorverliefd en liet al mijn twijfels varen. Als je het zeker weet, dan moet je niet langer twijfelen en er gewoon voor gaan. We konden het niet langer geheim houden voor onze families en vrienden. Ook onze leidinggevende David en onze collega’s hebben we het gelijk maar verteld. Op het werk waren ze niet verrast en dachten ze dat we al veel langer samen waren. Die Kerst hebben we ook samen met onze dierbaren doorgebracht. Toen ontmoette Iris Thobias voor het eerst. Ze hadden vanaf het begin een klik en Iris heeft Thobias gelijk in haar hart gesloten. Sinds 22 november 2020 zijn we officieel bij elkaar. Iedereen was blij voor ons.”

En nu de grote vraag, Iris, wat vind jij zo aantrekkelijk aan Martijn?

Iris: “Hij komt stoer en hard over, maar eigenlijk is het een gevoelige, lieve man. Martijn is knap, staat positief in het leven, is vol energie en accepteert me zoals ik ben. En het leeftijdsverschil tussen ons speelt totaal geen rol, hij schat mij op waarde.”

Hoe zit dat bij jou, Martijn?

Martijn: “Iris is een prachtige vrouw en mijn maatje. Ze is totaal gelijkwaardig aan mij, ze gelooft in me en stimuleert me om een beter mens te worden. Ze heeft ook zoveel liefde voor Thobias. Daardoor wist ik: bij haar wil ik altijd blijven. We sloten een geregistreerd partnerschap om de zaken praktisch goed te regelen met Thobias’ moeder. Maar toen ik hoorde hoe Iris dat graag wilde vieren met familie en vrienden, wilde ik haar alsnog ten huwelijk vragen. Ik gunde ons een mooie trouwdag waarop we onze liefde voor elkaar konden vieren.”

Hoe was dat aanzoek?

Iris: “Echt perfect! Het was klein en intiem, precies wat bij ons past. Martijn had een mooi pak aan en ging voor mij op één knie. Hij zei onder andere dat hij van mij hield en nooit meer zonder mij verder wilde. Ik kreeg een prachtige ring en toen waren we op 29 december 2020 verloofd.”

Martijn: “Ik heb Iris’ moeder eerst om toestemming gevraagd. Samen met mijn schoonmoeder heb ik het aanzoek zelfs een paar keer geoefend. Niet omdat ik zenuwachtig was, maar omdat mijn pak nogal strak zat en ik niet uit mijn broek wilde scheuren als ik op één knie ging. Wat ik uiteindelijk tegen Iris heb gezegd, weet ik niet eens meer zo goed. Ik had niets gerepeteerd of opgeschreven. Bij het aanzoek heb ik vanuit mijn hart gesproken. Dat heeft gewerkt: ze zei meteen ja.”

Jullie waren nog maar kort verloofd toen jullie op 21 september 2021 trouwden. Hoe was ‘de dag’?

Iris: “De dag begon erg moeizaam. Mijn haren en make-up werden gedaan toen de telefoon ging…het was de fotograaf. Ze was ziek geworden en belde af. Dat was enkele uren voor ons trouwen. Na behoorlijk wat koortsachtige telefoontjes is het gelukt om een andere fotograaf te vinden. De verdere dag was supermooi en intiem. Die lieve blik vol bewondering van Thobias toen hij mij in mijn jurk zag, zal ik nooit vergeten.”

Martijn: “Bijzonder is dat onze leidinggevende David ons samen met de ambtenaar van de burgerlijke stand heeft getrouwd. Die rol wilden we hem geven, omdat hij ten slotte eerder van onze liefde afwist dan wij. De dag brachten we door op een prachtige locatie middenin de Veluwse bossen. We genoten de hele avond van een diner in het gezelschap van 30 mensen die stuk voor stuk veel voor ons betekenen. Geen groots feest dus. Het was precies de trouwdag die bij ons past.”

En trouwen heeft die vurige passie tussen jullie niet geblust?

Martijn: “Echt niet! Iris is mijn grote liefde. Ik word iedere dag nog verliefd naast haar wakker. Ze is prachtig maar vanbinnen nog mooier. We kunnen over alles praten, lachen samen, dollen elkaar en zijn allebei dominant, dus soms knettert het ook wel tussen ons, hoor. Om die kleine dingen, zoals schoenen die middenin de gang liggen.”

Iris: “Ik ben echt gek op Martijn. We genieten volop van ons leven samen. Als we uitgaan, of ’s avonds de Veluwse bossen in trekken op zoek naar herten en wilde zwijnen, maar ook als we samen knus op de bank zitten. Inmiddels zijn we al lang geen collega’s meer. Martijn werkt als leidinggevende bij het klantcontactcenter van Europarcs en ik voor het klantcontactcenter van Schiphol. We hebben zin in ons leven samen. We zijn echt heel gelukkig met elkaar!”