PABX

Een Private Automatic Branch eXchange (PABX of PBX) is een telefooncentrale, die door een bedrijf of organisatie in eigen beheer is. De PBX is dus geen eigendom van een telefonie-operator.Oorspronkelijk werden telefooncentrales manueel bediend door een persoon die kabels met elkaar verbond. Dit werd PMBX of Private Manual Branch eXchange genoemd. Deze werden geleidelijk aan vervangen door geautomatiseerde, elektromechanische en elektronische centrales, PABX genoemd. Door een PBX te gebruiken hoeft een bedrijf niet langer al haar telefoons op het publieke telefonienetwerk (PSTN) aan te sluiten. Deze methode zou voor elk toestel een aparte lijn vereisen en “interne” gesprekken zouden eerst naar buiten gestuurd worden, om dan even later terug binnen te komen. Niet alleen telefoons maar ook faxmachines, modems en vele andere communicatietoestellen kunnen aan een PBX verbonden worden. Daarom worden deze toestellen algemeen benoemd als “extensions”. Het PBX-materiaal staat gewoonlijk in het bedrijf en verbindt interne telefoongesprekken. Bovendien zijn er meestal een aantal buitenlijnen (’trunklijnen’ genoemd) voorzien, om te telefoneren naar de buitenwereld. Tegenwoordig zijn dit bijna altijd digitale lijnen, bestaande uit een aantal datakanalen die voor spraak kunnen worden gebruikt, en een of meer signaleringskanalen, die dienen om de verbindingen over de andere kanalen op en af te zetten. Hoe dit gebeurt is vastgelegd in het ISDN-protocol. Meestal wordt een primary rate interface gebruikt, dat wil zeggen dat 30 gesprekken en de bijbehorende signalering over twee aderparen gaan. Men spreekt dan ook wel van 30B+D. Het tegenovergestelde is basic rate, 2B+D, waarbij twee gesprekken over een aderpaar kunnen worden gevoerd. Bedrijven met meerdere vestigingen kunnen hun centrales met elkaar laten verbinden. Dezelfde diensten kunnen ook aangeboden worden door een provider buiten het bedrijf, dit noemt men dan een “hosted PBX”. (bron: Wikipedia)